அதே பேருந்து நிறுத்தம்.
அதே நேரம்.
அவளும் அவனும் தவறாமல்.
தொலைக் காட்சித் தொடர் போல எந்த முன்னேற்றமும் இல்லாமல் ஜவ்வாக ஒரு வாரமாக நோக்கிக் கொண்டே இருந்தார்கள்.
ஆனது ஆகட்டும்,வருவது வரட்டும்.நோக்கியது போதும் நோக்கியாவுக்கு முன்னேறுவோம் என்று முடிவு கட்டி காளையை நெருங்கினாள்.
எப்படி சொல்றது எங்க ஆரம்பிக்கறது என்று எல்லாம் சுற்றி வளைக்காமல்
தயக்கமில்லாமல் நெஞ்சை நிமிர்த்தி மிகத் தைரியமாக கண்களை நேராக பார்த்துப் பேசினான்.
"உங்க கூட அழகா ஒரு பிகர் இருக்குமே உங்க friend. அவங்க நம்பர் கிடைக்குமா?இது தான் என் நம்பர் அவங்க கிட்ட கொடுத்துடுங்க"
No comments:
Post a Comment